Technicznie nadzwyczaj perfekcyjny i bardzo dopracowany, jednak fabularnie i aktorsko wiele mu brakuje. Na przełomie lat 2016/2017 powstało kilka produkcji związanych z tematem Winstona Churchill’a i niestety, muszę stwierdzić, że jak dotąd najlepszą kreację stworzył genialny, zwłaszcza w tej roli, Albert Finney(w filmie pt. "The Gathering Storm"), i tak już prawdopodobnie pozostanie. Przede wszystkim z uwagi na bardzo zbliżony typ zachowań, sposobu bycia i łudząco podobnej fizyczności Finney’a do Churchill’a.
Jakkolwiek Michael Gambon jest genialnym aktorem o wielkiej charyzmie, tak niestety nie odtworzył wiernie postaci Churchilla. Naśladował dość wiernie niektóre jego zachowania, w tym porywczość, śmiałość i pociąg do cygar oraz whisky, jednak jego zupełnie inny typ fizyczności - Gambon jest wyraźnie wyższy i szczuplejszy, przeszkadzał mu w odtwarzaniu postaci Churchill’a. Przede wszystkim nie widać specyficznej więzi między Churchill’em a jego charyzmatyczną żoną. Pani Lindsay Duncan, głównie w drugiej połowie filmu, wykazała spore chęci stworzenia pozoru tej relacji i zagrała kilka autentycznie wzruszających scen, choć brakowało w jej roli więcej tego, czego dała tylko namiastkę. Spośród wszystkich aktorek i aktorów zaangażowanych w produkcję to Matthew Macfadyen zagrał najlepiej i najwierniej. Okazywał bardzo autentyczne emocje, w tym wzruszenie stanem ukochanego ojca. Aktorki grające role córek niestety nie wykazały się równym zaangażowaniem. Warte zauważenia jest użycie w produkcji, jako głównego planu filmowego, autentycznej posiadłości Państwa Chruchill’ów położonej w urokliwym miejscu Anglii(podobnie jak w filmie „The Gathering Storm”) oraz wierne odtworzenie ulubionych stojów Winston’a - trzyczęściowe garnitury uszyte na Savile Row czy bordowy(w kolorze wina) dwuczęściowy kombinezon uszyty z aksamitu. Film wypadłby lepiej gdyby wykorzystano więcej faktów historycznych i okoliczności ostatnich lat kariery politycznej wielkiego wodza, podobnie jak starano się ukazać wiele z życia rodzinnego w tych trudnych miesiącach. Nawet kosztem dodatkowej godziny, zwłaszcza, że to produkcja nie kinowa, a telewizyjna, kierowana głównie na rynek brytyjski.